Formica fusca: Różnice pomiędzy wersjami
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 19: | Linia 19: | ||
|trudność =1 | |trudność =1 | ||
|popularność =1 | |popularność =1 | ||
− | |rójka = | + | |rójka =VII-p.VIII |
}} | }} | ||
− | '''Formica fusca''' (''pierwomrówka łagodna'') - jedna z najpospolitszych mrówek Polski i Europy, występuje również w Azji, Ameryce Północnej, wykazywana też była w północnej Afryce ([http://antmaps.org/?mode=species&species=Formica.fusca mapa]). Gniazduje w ziemi, często pod kamieniami lub innymi płaskimi przedmiotami, czasem tworzy ziemne kopce. Gniazduje również w butwiejącym drewnie, gnijących resztkach roślinnych, a nawet śmieciach. Gatunek synantropijny, często gości w ogrodach czy parkach; [[ | + | '''Formica fusca''' (''pierwomrówka łagodna'') - jedna z najpospolitszych mrówek Polski i Europy, występuje również w Azji, Ameryce Północnej, wykazywana też była w północnej Afryce ([http://antmaps.org/?mode=species&species=Formica.fusca mapa]). Gniazduje w ziemi, często pod kamieniami lub innymi płaskimi przedmiotami, czasem tworzy ziemne kopce. Gniazduje również w butwiejącym drewnie, gnijących resztkach roślinnych, a nawet śmieciach. Gatunek synantropijny, często gości w ogrodach czy parkach; [[Eurytop|eurytopowy]], spotkać go można zarówno na suchych łąkach, jak i wilgotnych torfowiskach. |
Gatunek oportunistyczny, żywi się spadzią mszyc oraz innymi słodkimi wydzielinami, produkowanymi przez gąsienice, czerwce czy tarczniki, a także nektarem. Samotne robotnice polują również na drobne stawonogi, nie gardzi jednak martwymi stawonogami ani resztkami jedzenia pozostawionymi przez ludzi, szczególnie słodkimi. W przypadku znalezienia obfitego źródła pokarmu, powraca do gniazda zakładając szlak zapachowy i rekrutuje pomoc. | Gatunek oportunistyczny, żywi się spadzią mszyc oraz innymi słodkimi wydzielinami, produkowanymi przez gąsienice, czerwce czy tarczniki, a także nektarem. Samotne robotnice polują również na drobne stawonogi, nie gardzi jednak martwymi stawonogami ani resztkami jedzenia pozostawionymi przez ludzi, szczególnie słodkimi. W przypadku znalezienia obfitego źródła pokarmu, powraca do gniazda zakładając szlak zapachowy i rekrutuje pomoc. | ||
Linia 29: | Linia 29: | ||
Kolonie liczą sobie zazwyczaj kilkaset osobników, rzadko powyżej tysiąca. Gatunek [[polimorfizm|polimorficzny]] - kolonia zawiera robotnice różnych rozmiarów, co pociąga za sobą [[polietyzm kastowy]]. | Kolonie liczą sobie zazwyczaj kilkaset osobników, rzadko powyżej tysiąca. Gatunek [[polimorfizm|polimorficzny]] - kolonia zawiera robotnice różnych rozmiarów, co pociąga za sobą [[polietyzm kastowy]]. | ||
− | Gatunek pionierski, często zmieniający miejsce gniazdowania. Rójki '''od | + | Gatunek pionierski, często zmieniający miejsce gniazdowania. Rójki '''od połowy lipca do końca sierpnia'''. |
Formica fusca, jak wskazuje jej nazwa zwyczajowa, jest mrówką unikającą konfliktów - w zetknięciu z mrówkami innych gatunków zazwyczaj ucieka. Jest najczęstszą ofiarą pasożytnictwa czasowego uprawianego przez Formica s. str. i Coptoformica, a także celem [[niewolnictwo|rajdów łowców niewolników]], jak [[Polyergus rufescens]] czy [[Formica sanguinea]]. | Formica fusca, jak wskazuje jej nazwa zwyczajowa, jest mrówką unikającą konfliktów - w zetknięciu z mrówkami innych gatunków zazwyczaj ucieka. Jest najczęstszą ofiarą pasożytnictwa czasowego uprawianego przez Formica s. str. i Coptoformica, a także celem [[niewolnictwo|rajdów łowców niewolników]], jak [[Polyergus rufescens]] czy [[Formica sanguinea]]. | ||
Linia 45: | Linia 45: | ||
== Zobacz też == | == Zobacz też == | ||
− | + | * [[Formica rufibarbis]] | |
+ | * [[Formica sanguinea]] | ||
== Źródła == | == Źródła == |
Aktualna wersja na dzień 19:11, 7 mar 2018
Opis
Formica fusca (pierwomrówka łagodna) - jedna z najpospolitszych mrówek Polski i Europy, występuje również w Azji, Ameryce Północnej, wykazywana też była w północnej Afryce (mapa). Gniazduje w ziemi, często pod kamieniami lub innymi płaskimi przedmiotami, czasem tworzy ziemne kopce. Gniazduje również w butwiejącym drewnie, gnijących resztkach roślinnych, a nawet śmieciach. Gatunek synantropijny, często gości w ogrodach czy parkach; eurytopowy, spotkać go można zarówno na suchych łąkach, jak i wilgotnych torfowiskach.
Gatunek oportunistyczny, żywi się spadzią mszyc oraz innymi słodkimi wydzielinami, produkowanymi przez gąsienice, czerwce czy tarczniki, a także nektarem. Samotne robotnice polują również na drobne stawonogi, nie gardzi jednak martwymi stawonogami ani resztkami jedzenia pozostawionymi przez ludzi, szczególnie słodkimi. W przypadku znalezienia obfitego źródła pokarmu, powraca do gniazda zakładając szlak zapachowy i rekrutuje pomoc.
Gatunek poliginiczny - w gnieździe znajduje się zazwyczaj jedna bądź kilka królowych (rzadko ponad dziesięć). Królowe zakładają kolonie metodą klasztorną bądź usiłują dołączyć do istniejących kolonii, gdzie, przy odrobinie szczęścia, zostają przyjęte. Nowe kolonie powstają również poprzez podział poliginicznych kolonii.
Kolonie liczą sobie zazwyczaj kilkaset osobników, rzadko powyżej tysiąca. Gatunek polimorficzny - kolonia zawiera robotnice różnych rozmiarów, co pociąga za sobą polietyzm kastowy.
Gatunek pionierski, często zmieniający miejsce gniazdowania. Rójki od połowy lipca do końca sierpnia.
Formica fusca, jak wskazuje jej nazwa zwyczajowa, jest mrówką unikającą konfliktów - w zetknięciu z mrówkami innych gatunków zazwyczaj ucieka. Jest najczęstszą ofiarą pasożytnictwa czasowego uprawianego przez Formica s. str. i Coptoformica, a także celem rajdów łowców niewolników, jak Polyergus rufescens czy Formica sanguinea.
Wygląd
- Królowa - czarna, błyszcząca, ciało masywne, do zakończenia lotu godowego posiada skrzydła, wielkość 7-10 mm.
- Robotnica - czarna, błyszcząca, wielkość 3,5-7,5 mm.
- Samiec - czarny, posiada skrzydła, wielkość 8-9,5 mm.
Hodowla
Mrówka prosta w hodowli, wytrzymała i odporna na błędy hodowcy.
Zobacz też
Źródła
- Wojciech Czechowski, Alexander Radchenko, Wiesława Czechowska, The ants (Hymenoptera, Formicidae) of Poland, Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2002 r., ISBN 83-85192-98.